Leve de onrust!

Geplaatst op 22-10-2018

Een kleine beslissing met grote gevolgen. Na maandenlange gepieker over zijn loopbaan besluit Robert zichzelf onder de loep te nemen.

De blonde veertiger oogt ontspannen. Wie goed kijkt ziet: zijn ogen doen niet mee. Die staan dof. Robert vertelt: ’Maandenlang suddert het in mijn systeem. De twijfel of ik wel op de juiste plek zit bij het bedrijf waar ik werk. Het lukt me niet om een beslissing te nemen.’ Hij piekert onder de douche, in de file, in vergaderingen en als hij gaat slapen. Zakken chips vreet hij weg. Honderden calorieën om zijn onrust te dempen. Zijn werkende leven moet op de schop. En toch ook weer niet. Zodra hij denkt aan verandering breekt het zweet hem uit. Kunnen ze hun rijtjeshuis in nog betalen? Verre vakanties voorbij. Dag Spanje, dag Thailand, hallo kamperen in de Achterhoek. Zal hij nog wel een baan krijgen als eind veertiger? Zijn grandioze carrière – met vast contract- hang je toch niet aan de wilgen voor een onzekere stap? ‘Wanneer geniet je, Robert?’, vraag ik. ‘Wanneer ik wandel met Otto, mijn zoon van vijf. Lekker keuvelen over niets. Eindelijk ontspanning,’ antwoordt hij.

Openhartig licht hij de stoeptegels van zijn leven. Wat blijkt? Robert heeft geen ‘uit’ of ‘nee’ knop. Hij gaat door en door. Alle collega’s willen met hem werken. Willem levert zonder zeuren een perfect product en zegt nooit ‘nee’. Hij vertelt: “Als Achterhoeker kwam ik ooit in de Randstad te wonen. Het buurtje van buut’n moest zich daarna dag in dag uit bewijzen om erbij te horen. De juiste kleren, hoge cijfers, goede grappen. Ik ben er meester in het ‘pleasen’. Nu is het klaar. Ik wil het niet meer. Hoe kan ik blij zijn met wie ik ben, zonder eerst naar anderen te kijken?” In de maanden erna maakt Robert voor zichzelf zichtbaar wat hij goed kan en wat hij belangrijk vindt. Het lijkt simpel; voor hem zijn het kilometergrote stappen. “Ik denk nu eerst: ‘wat wil ik?’, voordat ik meega in het verzoek van een ander.” Hij is opgetogen, want zijn onrust is weg. “Die andere baan? Nee, daar ging het niet om. Mijn frustraties waren een signaal dat ik verkeerd met mezelf omging. De strategieën van de vijftienjarige om de waardering van anderen te organiseren heb ik losgelaten. Nu ik beter weet wie ik ben heb ik een vrijheid verworven die geen enkele baan me had kunnen geven.”

Van baan of partner veranderen als het niet lekker loopt? Dat is soms ook de beste oplossing. Het kan evengoed zijn dat je door anders met jezelf om te gaan je opeens wel tot je recht komt. Hoe zit dat bij jou?