De man van (bijna) 160 miljoen

Geplaatst op 22-10-2018

In de schaduw van hemelshoge torens staan auto’s bumper aan bumper. Een stroom van klevend blik krabbelt door de straten. Voetgangers passeren de vierwielers met triomfantelijke pas. “Pff….” De taxichauffeur kijkt me aan in zijn voorruitspiegel. Twee donkere, onopvallende ogen, die snel weer wegkijken naar het asfalt.

“Ma’am, dit gaat nog even duren. Als ik vragen mag: wat maakt dat u San Francisco bezoekt?”Ik ben verrast door zijn vraag. Is hij echt geïnteresseerd in de zoveelste passagier in zijn auto?
“Een interview”, antwoord ik.
“Wie dan? Een celebrity? Komt u op tv?”
Ik noem de naam. “In een niche is zij zeer bekend. Ik schrijf voor een Nederlands magazine.”

Een kwartier later weet hij alles van het interview. We zijn precies honderd meter opgeschoten. Van wie is die rug voor mij? Mijn nieuwsgierigheid wint het van de frustratie over het tijdsverlies.
“Als ik u zou interviewen, waarover zou u dan vertellen?” vraag ik.
“Ha, ha!” De taxichauffeur barst in lachten uit. “Ik ben recentelijk op vrijwel alle televisie- en radiostations geweest. En het onderwerp was geld. Veel geld. 160 miljoen dollar om precies te zijn.”

De man – laten we hem Sem noemen – werkte tot voor kort op een benzinestation. Hij stuurde een team aan en draaide mee in de bemensing van de kassa’s. Op een dag staat Sem achter de kassa en scheurt hij bij het afrekenen een lot teveel af. De klant wil het niet afnemen, dus betaalt hij het zelf. Hij stopt het extra lot in zijn broekzak en vergeet het. Dan krijgt hij aan het eind van de dag een klant die een lot wil kopen. “Hier heb ik er nog één, meneer.” Hij vist het lot uit zijn broekzak en vertelt dat deze over is. “Ik kan ook een nieuwe pakken, wat u wilt.” De man kiest voor het reeds afgescheurde lot en vertrekt, waarna Sem het weer verrekent met de kassa.

De volgende dag arriveert Sem voor dag en dauw bij het benzinestation. Het terrein ziet zwart van filmploegen. De Mega Jackpot van 160 miljoen dollar is gevallen. En ja…. het winnende lot is gevallen op het nummer dat Sem bijna zelf had gehouden. De media smullen van het verhaal. Deze keer heeft ook de verliezer een gezicht!

“Ik heb 10.000 dollar ontvangen van Richard, de winnaar. Hij wilde me een miljoen geven, maar zijn familie hield hem tegen” vertelt Sem.
“Wat een slap excuus! Maar stel… je had het gekregen, wat had je met het miljoen gedaan?” vraag ik Sem.
“Sporten, bewegen. Ik wil niet eindeloos achter een kassa staan of in een taxi rijden.” Sem klinkt moedeloos, alsof hij niet gelooft dat wat hij hoopt ooit zal gebeuren.

De taxi stopt. We zijn bij de plaats van bestemming en nemen afscheid.
In de schaduw van wolkenkrabbers wandel ik verder. De ontmoeting met Sem laat me niet los. Ik had nog zoveel willen weten. Dankzij de speling van het lot snuffelde hij aan de mogelijkheid al zijn financiële dromen te verwezenlijken. Zou de ‘mis poes’ -prijs zijn vechtlust hebben aangewakkerd? Wie zei ook al weer: “Forget the lottery. Bet on yourself instead?” Zou het hem opstandig hebben gemaakt? Of pessimistisch? Zijn dromen – of noem het illusies – aan diggelen hebben geschopt? Zou hij ooit weer een lot kopen? Zou hij weten van de onderzoeken die het geluk na het winnen van een grote geldprijs in twijfel trekken? Voor het eerst van mijn leven vind ik het jammer dat ik niet nog langer in de file heb vastgezeten.

Ik stap een lift in en glimlach om het zoveelste bewijs dat achter ieder persoon – van taxichauffeur tot celebrity – een verhaal schuilt.